• Co myśli Agnieszka:
  niech zostanie w kolekcji, można co jakiś czas zagrać (7 / 10)

• Co myśli Bartek:
  na 1-2-3 gry i na tym koniec, nie mój klimat (4 / 10)

Przygotowanie
Gra składa się wyłącznie z kart, które są w dość rozsądnie podzielonym na przegródki pudełku. Z tym że takie papierowe przegródki nie są super wygodne. Aby rozłożyć grę, należy odrzucić karty przeznaczone dla większej liczby graczy, a następnie przetasować w poszczególnych stosach i dobrać 5 z 7 kart na rękę. Charakterystyczne w Boss Monster są grafiki nawiązujące do pierwszych gier na stare komputery (Atari, Commodore, Amiga) i przygotowane w ówczesnym rozpikselowanym stylu. Klasycznym przykładem jest chociażby Mario. Również wiele nazw postaci nawiązuje do popkultury, jednak zauważą to raczej gracze którzy wówczas byli dziećmi.

Gra
Fabuła Boss Monster to odwrócony Dungeon Crawler. Jesteśmy jednym z potworów, które chcą ściągnąć do swoich lochów bohaterów. Wygra ten potwór, który pokona 10 śmiałków (lub nie zginie). Pierwszy etap to poznanie bohaterów danej tury (mag, rycerz, złodziej, kapłan), którzy szukają odpowiednich skarbów (księgi, miecza, złota, medalionu) i dobranie karty komnat. Drugi etap to rozbudowa naszych podziemi o jedną komnatę. W komnatach są skarby, więc trzeci etap to wskazanie graczy, do których pójdą bohaterowie. I wreszcie czwarty etap to pokonanie bohatera (pułapkami w komnatach) lub jego przeżycie i zadanie rany potworowi (ma 5 punktów zdrowia). To co słabo odczuwałem to nawiązanie do klasyki gier wideo. Właściwie trzeba się skupiać na dwóch elementach: liczbie ikon skarbów oraz wartości życia u bohaterów i obrażeń w komnatach. Po drugie gra jest dość monotonna: dokładam komnatę, ściągam bohaterów, liczę ile moje komnaty zadają obrażeń i zabieram tych bohaterów jako punkty. I znowu to samo. Po trzecie jest duży potencjał (i efekty) do negatywnej interakcji, ale dobieranie tylko jednej karty znacznie zwiększa losowość gry kosztem możliwości. Raczej to nie mój klimat.