• Co myśli Agnieszka:
  niech zostanie w kolekcji, można co jakiś czas zagrać (7 / 10)

Przygotowanie
Przed rozpoczęciem gry każdy gracz otrzymuje żetony początkowe – wszyscy takie same. Żetony i karty z opisami umieszczamy pośrodku miejsca rozgrywki. Przygotowanie do gry trwa krótko, a zasady są stosunkowo proste.

Gra
Rozgrywka trwa 9 rund – zaznaczamy je na planszy. Przed rozpoczęciem każdej rundy zapoznajemy się z dodatkowymi warunkami z kart zadań. Każdy gracz ma te same żetony bazowe, które wrzuca do nieprześwitującego woreczka. Żetony losujemy i wykładamy do naszego kociołka (plansza gracza). Układamy je w takiej odległości od poprzedniego żetonu jaką wartość żetonu wylosowaliśmy. Np.: losujemy żeton o wartości 3 – położymy go na trzecim polu od poprzedniego żetonu (żetony czerwone mają dodatkową opcję, która wpływa na odległość położenia żetonu). Wszyscy gracze wykładają swoje żetony jednocześnie. Każdy osobno decyduje kiedy chce skończyć wykładanie, a wynika to z zagrożenia wybuchem naszego kociołka. Do wybuchu dochodzi, gdy wartość białych żetonów przekroczy 7. Wybuch kociołka to niekorzystna sytuacja, gdyż na koniec tury nie otrzymujemy wszystkich benefitów. Dlatego każdy gracz analizuje, jakie żetony mogły mu jeszcze pozostać w woreczku i czy warto ryzykować i losować kolejny żeton. Raz na turę możemy powtórzyć losowanie – zaznaczamy wykorzystanie tej opcji poprzez odwrócenie butelki z eliksirem. Aby w kolejnej rundzie móc skorzystać z tej opcji, należy wydać rubiny i przywrócić butelkę do stanu początkowego. Na koniec tury: gracz, który ma najdłuższy tor rzuca kostką i otrzymuje wylosowaną premię, np. dodatkowy rubin; zliczane są punkty, które od razu zaznaczamy na torze zwycięstwa poszczególnych graczy; zliczamy swoje monety, które możemy przeznaczyć na zakup nowych żetonów, ale tylko jeden żeton w każdym kolorze (nie wszystkie żetony są dostępne od pierwszej tury); rozpatrujemy właściwości żetonów z kociołków, np. ostatni lub przedostatni żeton zielony w naszym kociołku doda nam 1 rubin. Gracze, których kociołki wybuchły muszą wybrać, czy chcą uzyskać punkty za odległość i przesunąć swój znacznik na torze punktacji, czy wolą wydać monety na zakup nowych żetonów. Po wykonaniu wszystkich czynności na koniec rundy zliczamy liczbę szczurzych ogonów na torze punktacji pomiędzy graczem z największą liczbą punktów a tymi, którzy zostali z tyłu. Następnie w swoim kociołku kładziemy szczura w takiej odległości od środka kociołka, ile ogonów było między nami, a najdalszym graczem. Ten zabieg nieco niweluje dysproporcje pomiędzy graczami i daje możliwość wygrania także tym, którzy w początkowych rundach nie mieli szczęścia przy losowaniu żetonów. Warto inwestować w zakup żetonów, bo to statystycznie zmniejsza szansę na wylosowanie żetonu białego. Ale życie, a w tym przypadku gra, nie zawsze pokrywa się z prawdopodobieństwem. Niestety jestem tego przykładem – miałam wylosowane prawie wszystkie białe żetony, a w woreczku pozostawało jeszcze około 10 żetonów w innych kolorach. Gra sympatyczna, z fajnymi grafikami, łatwymi zasadami i dużą dozą losowości.

• Co myśli Bartek:
  dobra gra, lubię ją, ma swoją specyfikę (8 / 10)

Przygotowanie
Ponieważ w grze Szarlatani z Pasikurowic jest sporo elementów, jej przygotowanie chwilę zajmie. Na stole pojawia się tor punktacji z torem rund, stos kart oraz księgi, które będą służyć za rynek (według przedstawionych w nich reguł następują zakupy i bonusy). Każdy z graczy dostaje swój kociołek, który ma kształt spirali, żetony szczura i butelki, woreczek - a w nim początkowe składniki do tworzenia eliksirów. Składniki są dość intensywnie użytkowane, więc chociaż wykonano je z tektury, to mogą się szybko zużywać. Całość jest dość czytelna (po kilku rozgrywkach), najtrudniejsze w zrozumieniu są poszczególne księgi (wyjaśnienie symboli jest w almanachu) oraz plansza punktacji i tor podsumowania rundy. Narysowane elementy też sprawiają wrażenie trójwymiarowych.

Gra
Na początku każdej z 9 rund odsłaniana jest karta wydarzenia, które będzie miało wpływ na daną rundę. Następnie gracze (każdy u siebie) wyciągają z woreczka losowo składniki i układają na spiralnym torze kociołka. Po każdym wyciągnięciu decydują, czy podejmują ryzyko i ciągną dalej czy zadowalają się aktualnym stanem. Dodanie do kociołka więcej niż 7 punktów z białych składników powoduje wybuch (jest ich tam 1x czwórka, 2x dwójka i 3x jedynka). Wyciągnięcie na początku wysokiej białej wartości generuje ryzyko wybuchu, ale z drugiej znacznie łatwiej podjąć ryzyko (bo wysokich wartości już nie ma). Gdy wszyscy gracze skończą (z wybuchem albo bez niego) następuje punktowanie rundy. Oprócz punktów zwycięstwa i rubinów otrzymuje się też wskazaną na torze kociołka liczbę monet, za które kupuje się kolejne składniki (i dostaje inne bonusy). Następnie wszystkie składniki wrzuca się do woreczka na następną turę. Skoro doszły nowe pozytywne składniki, szansa na wyciągnięcie negatywnych białych w kolejnych turach maleje. Można więc podejmować większe ryzyko. A co się dzieje, gdy kociołek wybuchł? Wtedy gracz musi wybrać, czy woli przyrost punktów zwycięstwa czy zakup składników - nie może zrobić obu czynności jak gracze z całym kociołkiem. Ponieważ gracze działają jednocześnie, gra przebiega bardzo szybko i przyjemnie. Polecam, również jako grę wprowadzającą do planszówek!