• Co myśli Agnieszka:
  fujka, lepiej nie grać i od razu oddać (2 / 10)

• Co myśli Bartek:
  dobra gra, lubię ją, ma swoją specyfikę (8 / 10)

Przygotowanie
Jak to w wielu karciankach bywa, W pył zwrot nie wymaga przygotowania. Należy karty potasować, rozdać każdemu po sześć, a pozostałe położyć w zakrytym stosie. Kart jest sporo (w dwóch rodzajach: owady oraz kwiaty) i może dlatego pudełko jest dwa razy większe niż by wystarczyło. Chociaż i tak oba rodzaje kart są wymieszane ze sobą. Ponieważ gra ma dość dużą losowość, można spróbować ją zmniejszyć rozdzielając owady i kwiaty na dwa osobne stosy (i dobierać według potrzeb). I wtedy dwie przegródki w pudełku miałyby sens. Natomiast zmieniłoby to całkowicie styl gry. To co zdecydowanie na plus podbiło ocenę to steampunkowy wygląd rysunków. Owady często mają doczepione narzędzia z metalu, a kwiaty rury i dysze. Dodatkowo szacun, że w instrukcji ostatnie strony przeznaczono na opis przyrodniczy każdej karty. Trzeba też mieć podczas gry sporo miejsca jak i mieć dostęp do kwiatów wszystkich graczy.

Gra
Zasady gry są banalne. Gracz w swojej rundzie sprawdza na początku czy jego owady nie mają przewagi punktowej przy jakimś kwiatuszku (jak mają to zabiera kwiat, a owady odrzuca, zabiera też wyłożony przez siebie kwiat jeżeli nie ma przy nim żadnyc), a następnie albo dobiera kartę do ręki ze stosu (nie ma limitu) albo wykłada kartę z ręki. Może wyłożyć kwiat przed sobą albo wyłożyć owada przy kwiecie dowolnego gracza (czyli bić się o przewagę). Są też dwa rodzaje kart specjalnych, dających przewagę: dowódca i czarna pszczoła. Podczas podliczania punktów może umknąć punktowanie ujemne za karty kwiatów, które pozostały w ręku. Gra jest dość dynamiczna, wywołuje emocje i wbrew pozorom pozwala na nieco strategii - jedna im mniej osób tym większe znaczenie ma los przy doborze kart. Dlatego moim zdaniem jest to gra dla większego grona.