• Co myśli Bartek:
  dobra gra, lubię ją, ma swoją specyfikę (8 / 10)

Przygotowanie
Pierwsze przygotowanie do łatwych nie należy, kolejne będą już dużo łatwiejsze. Dlaczego? Przede wszystkim na nie do końca precyzyjną instrukcję. Części informacji w ogóle w niej nie ma - na przykład wyjaśnienia działania przedmiotów czy kart specjalnych akcji komputera ADELE. Jest to dopiero na kartach pomocy. Nie do końca wiadomo, gdzie na planszy jest komputer czy do czego służy terminal specjalny. Kolejne przygotowania będą już łatwiejsze, ale chwilę też zajmą, bo trzeba rozłożyć w każdym pomieszczeniu przedmioty czy wylosować żetony misji. Jakość elementów jest standardowa - bez zarzutu. graficznie bardzo przyjemnie przedstawia się plan statku (z drugiej strony planszy jest druga jednostka o innym układzie pomieszczeń). Bardziej skomplikowana jest plansza AI ADELE i chociaż w praktyce gra jest stosunkowo łatwa to na pierwszy rzut oka tego nie widać. Zanim nie ogra się też tego tytułu to trzeba też sięgać Wielokrotnie podczas gry do instrukcji, czy żeby przypomnieć sobie wydarzenie czy zrozumieć kartę akcji ADELE albo odnaleźć listę czynności które wykonuje się poprzez komputer pokładowy. Ikony nie do końca są intuicyjne.

Gra
Na pewno jest to gra na czasie o dość atrakcyjnym motywie. Sztuczna inteligencja kierująca statkiem kosmicznym zbuntowała się i próbuje doprowadzić do klęski misji, a astronauci próbują przetrwać. Jeden z graczy wciela się w AI ADELE, a pozostali w członków załogi, którzy mają tylko cząstkową wiedzę. Dlatego mimo trybów solo i dla dwóch osób, lepiej się gra w jak najwięcej osób (co najmniej 3). Każda tura składa się z tych samych etapów: odkrywamy kartę wydarzenia (jest ich tylko kilka), która lekko modyfikuje najbliższą rozgrywkę, gracze-astronauci w tajemnicy planują akcje, a gracz-ADELE dokłada nowe zagrożenia na planszy, dobiera karty, żetony i energię. Następnie astronauci wykonują zaplanowane ruchy. Najczęściej jest to przejście do sąsiedniego pomieszczenia, odblokowanie drzwi, podniesienie przedmiotu albo użycie przedmiotu. A celem gry jest dostarczenie konkretnych przedmiotów do konkretnych lokacji (określanych losowo). Z kolei ADELE próbuje opóźniać te działania, aż skończy się czas lub ktoś zginie (zabicie jest dość trudne). Zasady są dość proste i łatwe do zrozumienia nawet przez dzieci, co sprawia że może to być dobry pomysł na wprowadzenie do gier dungeonowo-survivalową. Ponieważ jest limit czasu, a sporo akcji ADELE i astronauci mogą wykonywać i planować jednocześnie, gra się dość sprawnie i szybko. Przedmioty, z których korzysta załoga, są dość różnorodne natomiast opcje dostępne dla ADELE wieją monotonią, najczęściej ograniczają dostępność kostek akcji lub nakazują przejście testu (rzut kostką - wynik musi być mniejszy od poziomu postaci). Ogólnie natomiast gra mi się podoba, zwłaszcza dlatego że większość gier tego typu jakie znam jest dużo cięższa / pokomplikowana mikrozasadami. Tutaj reguły są czytelne i nie odbierają przyjemności z klimatu gry.